در ظاهر ممکن است به نظر برسد که پیاده روی و دویدن دو فعالیت بسیار شبیه به یکدیگر هستند و خیلی از حرکات آنهاا مشترک است. از همین رو بسیاری گمان میکنند نباید تفاوت چندانی میان کفشهای پیاده روی و کفشهای رانینگ قائل شد. اما در واقع ماهیت این دو رشته ورزشی متفاوت است و بالطبع کفشهای رانینگ نیز کارایی کفشها پیاده روی و بالعکس را ندارند. بیشتر کفشهای پیاده روی به هیچ عنوان مناسب برای دویدن نیستند.
در هرکدام از این دو رشته که بخواهیم تمرین کنیم باید در نظر داشته باشیم که کیفیت کفش و همچنین وضعیت و راحتی پا یورزشکار تاثیر بسزائی در عملکرد و سلامتی او دارد. ممکن است بشود با کفش رانینگ به پیاده روی بروید ولی مسلم است که نمی‌توانید با کفش پباده روی بدوید!
حرکات پیاده روی به کل متفاوت از حرکات دویدن هستند. و نیاز است به این مسئله تاکید و توجه ویژه‌ای شود. در ادامه این مطلب را تا آنجا که ممکن است، به بیان و زبانی ساده بیان خواهیم کرد.
اگر بخواهیم نگاهی کلی داشته باشی، هنگام راه رفتن و هنگام هنگام دویدن، شما از نوع قدم گذاری و ضربه پای متفاوتی استفاده می‌کنید. حتی در این دو حالت، شما از قسمت‌های مختلف و متفاوت پای خود بهره می‌برید. و کار خود را با پای متفاوتی شروع می‌کنید. به عنوان نمونه، هنگام دویدن شما یک پای خود را در لحظه روی زمین دارید ولی هنگام راه رفتن هردو پای شما روی زمین است. همچنین در هرکدام از اینها، توزیع وزن متفاوتی وجود دارد. دوندگان با هرگام 2 تا 3 وزن به بدن خود فشار می‌آورند. در حالیکه پیاده رو ها با کشش گرانشی و چالش بسیار کمتری مواجه هستند.
عمده تفاوت کفش های پیاده‌روی و کفشهای رانینگ در طراحی است
حالا با جزئیات بیشتری به تفاوتهای این کفشها بپردازیم: این طراحی به منظور پشتیبانی از نیازهای خاص هر ورزشکار ایجاد شده است. برای اینکه بدانید از هر کفش باید چه انتظاری داشت باشیدف برخی از اجزا آنهارا بررسی می‌کنیم:
- بالشتک: بالشتک اصطلاحا به یک برجستگی در زیره میانی کفش اطلاق میشود. که در کفی کفش نیز حس میشود گاها. این بالشتکها به منظور جذب ضربه و کاهش فشار بر روی بدن طراحی شده‌اند. یکی از اصلی‌ترین تفاوتهای کفشهای پیاده روی با کفشهای رانینگ در همین بالشتک است. دونده‌ها در مقایسه با پیاده‌روها با سختی و سرعت به مراتب بیشتری به زمین برخورد میکنند. پس به محافظت قسمت سرپنجه و همچنین بالشتک، نیاز بیشتری دارند. اما پیاده‌روی کنندگان معمولا یک پای خود را حین انجام عمل پیاده‌روی روی زمین دارند. همچنین حرکات پرشی ندارند. نکته مثبت نبود بالشتک در کفشهای پیاده روی این است که وزن کفش را کاهش می‌دهد و سرعت پیاده روی را افزایش.
- پاشنه کفش: پهنا و ارتفاع کفش شما معمولا با نگاه کردن به به آن از پهلو قابل تشخیص است. با نگاه کردن به پاشنه کفش شما می‌توانید بالشتک ها و نحوه قرار گرفتن اونها رو ببینید. از نظر پاشنه معمولا کفشهای رانینگ پاشنه و ساق بلندتری دارن. و ممکن است حالت فنری هم داشته باشند که کفی را محکم روی زمین نگه دارد ولی به حرکت شتاب بیشتری بدهد. البته هر دونده گام متفاوتی برای خود میتواند داشته باشد. پیاده رو ها معمولا حرکت خود را از پاشنه پا شروع میکنند. اگر پاشنه کفش برای پیاده روی غیر استاندارد باشد، مثلا پهن باشد یا ساق بلندتر از حد نیاز باشد، در راه رفتن آنها اختلال ایجاد می‌کند.
- انعطاف پذیری: از دیگر تفاوتهای اساسی کفشهای رانینگ و کفشهای پیاده روی در انعطاف پذیری آنهاست. کفش های رانینگ به انعطاف بیشتری نیاز دارند چون دوندگان به دامنه حرکتی بیشتری نیاز دارند. این انعطاف بیشتر عموما در قسمت میانی پا خود را شان می‌دهد. این نکته در کفشهای پیاده روی هم دیده میشود ولی در مقایسه، کفشهای پیاده روی از انعطاف کمتری برخوردار هستند.
- زیره فنری شکل و خاصیت ارتجاعی: این خاصیت که امروزه در بسیاری از کفشهای رانینگ وجود دارد به این دلیل در طراحی کفشهای رانینگ اضافه شده است که به دویدن دونده شتاب و سرعت بخشد. همچنین فشار وارده را میتواند کاهش دهد. این خصای در برخی کفشهای پیاده روی هم وجود دارد ولی بیشتر در کفشهای رانینگ احساس نیاز میشود.
