کارابین چیست؟کارابین یکی از اساسی ترین نیاز کوهنوردان هست که در شکل های مختلف تولید میشود.با گذر زمان این وسیله به قدری پیشرفت کرد که امروزه برای هر نوع نیازی کارابین مخصوص به خود را میتوان تهیه کرد.به سادگی میتوان گفت کوهنوردان امروزه بدون کارابین به این سطح از مهارت در صعود نمی رسیدند.
کارابین یک حلقه فلزی است که با یک دروازه بسته می شود.از سمت دیگر به طناب متصل میشود که در کنار حفظ امنیت کوهنورد باعث حرکت آزادانه ی او میشود.ممکن با عبارت گیره یا قلاب را به جای کارابین شنیده باشیداگر چه کوهنوردان از آن استفاده نمیکنند.کارابین ها طیف وسیعی از اشکال را دارند بیضی، D، افست D، و HMS (گلابی شکل) از جمله کارابین های رایج هستند. دروازه‌های کارابین ها میتوانند از سیم کشیده یا یک قطعه فلزی جامد با فنری که آن را می‌بندد ساخته شوند و دروازه ها می توانند برای بسته شدن ایمن بدون قفل یا قفل دار باشند.
از کارابین در کوهنوردی چه استفاده هایی می شود؟
انواع مختلفی از کارابین ها و روش های مختلف از استفاده ی آنها وجود دارد که در اینجا نمی توان به همه ی آنها اشاره کرد در این مقاله فقط به چند مورد اشاره خواهیم کرد.
عقب انداختن و راپلینگ (Belaying & Rappelling)
نگهدارنده یا belayer کسی است که روی زمین قرار دارد و طناب کوهنورد را نگه می دارد تا هنگام سقوط آنها را بگیرد و مانع برخورد کوهنورد به زمین شود. آن ها به جای گرفتن طناب با دست، از وسیله ای استفاده می کنند که باعث ایجاد اصطکاک در طناب می شود تا سقوط سریع را متوقف کند.رایج ترین دستگاه‌های ریلی GriGri و دستگاه‌های دستی لوله‌ای مانند ATC هستند.شما میتوانید فقط با یک طناب و دو کارابین به بلایر متصل شوید.
راپلینگ از بالای دیوار پایین می آید. شما میتوانید تنها با چند کارابین به تنهایی راپل کنید، اما بیشتر مردم از همان کارابین برای پایین کشیدن طناب استفاده میکنند. همچنین می توانید از ابزارهای تخصصی راپل مانند عدد 8 استفاده کنید.
Quickdraws
کویک دراو دو کارابین است که با طول کوتاهی از تارهای سخت وصل شده اند. یک طرف آن به یک پیچ یا محافظ دیگر در صخره متصل می شود، سپس طناب کوهنورد از طرف دیگر قطع می شود. همانطور که کوهنورد بالا می رود، طناب آزادانه از کارابین عبور می کند در نتیجه حرکت کوهنورد دارای مانع نمیشود اگر کوهنورد سقوط کند،پارتنر آنها طناب را با یک دستگاه مهاری متوقف می کند و کوهنورد دقیقاً زیر آخرین کویک دراو می افتد.
ذخیره سازی + چرخ دنده
کوهنوردان حرفه ای میتوانند در یک صعود چندین نوع از وسیله ی حفاظتی رو استفاده کنند همه این محافظت کننده ها باید بر روی یک مهارکننده قرار گیرند و کارابین ها این کار را به خوبی انجام می دهند که کوهنوردان از کارابین های مختلف با رنگ و سایز مختلف برای اعمال حفاظتی مختلفی استفادهه میکنند.
همچنین میتوانید یک کیت اضطراری را روی یک کلاسور که همیشه روی یک کارابین قرار دارد. معمولاً یک جفت پروسیک، یک زنجیر یدکی و چیزی شبیه Micro Traxion قرار دارد که در مواقع اضطراریمورد استفاده قرار گیرد. اگر ضامن شما در اثر سقوط سنگ از بین برود، زخمی شوید یا طناب آسیب ببیند همیشه راهی برای نجات خود وجود د اشته باشد.
ایجاد لنگر
هنگامی که یک کوهنورد به بالای طناب می رسد و می خواهد پارتنر خود را بالا بیاورد یا راهی برای پایین آمدن خود ایجاد کند، ممکن است یک لنگر ایجاد کند. انواع مختلفی از لنگرها وجود دارد، اما بیشتر آنها شامل بستن چند گیره سریع در پیچ‌ها است که روی دیوار قرار می‌گیرد، سپس یک طناب به آنها می‌بندید یا طناب را دوباره از میان آن کارابین‌ها می‌کشید.
تاریخچه کارابین
کارابین های مورد استفاده در سنگنوردی برای اولین بار در حدود دهه 1890 در آلمان و اتریش از فولاد ساخته شدند. در ابتدا برای اتصال آسان چکش و چرخ دنده به کوهنورد برای دسترسی آسان استفاده می شد. در آن زمان هیچ مهاری وجود نداشت، فقط طناب به دور کمر بسته می شد.
کوهنوردان اولیه از پیتون ها (میخ های فلزی نازک با طرح های مختلف) استفاده می کردند که برای محافظت در سنگ کوبیده می شد. اولین پیتون ها حلقه ای در خود داشتند تا طناب را به آن ببندند و نه تنها برای محکم کردن طناب بلکه به عنوان کمکی برای بالا کشیدن استفاده می شدند.
چه کسی کارابین را اختراع کرد؟
کارابین مدرن توسط کوهنورد آلمانی اتو هرتزوگ در حدود سال 1910 طراحی شد. اوتو از کلمه آلمانی “Ramponieren” که به معنی “کوبیدن / ضربه زدن” است، “رمبو” نامیده شد. داستان از این قرار است که او شکلی از فولاد اصلی گلابی شکل “کارابین” را دید که توسط سرویس آتش نشانی استفاده می شد. او از طرحی مشابه استفاده کرد و اولین کارابینی را ساخت که مخصوص کوهنوردی ساخته شده بود. در همان زمان دوستش هانس فیچتل نیز اولین پیتون یک تکه را با سوراخی که در انتهای پیش آهنگری ساخت. کارابین نازک و مدرن اروزی میتواند از طریق چشمک داخل پیتون جا شود. این به معنای دنده سبک تر با کاربردهای متنوع تر بود. یکی دیگر از کوهنوردان آلمانی آن زمان: هانس دولفر، از این دو تکه فناوری سنگ نوردی استفاده کرد. او روش “دولفرسیتس” را برای راپل زدن با طناب دور بدن و همچنین لنگرهای اولیه و روش قلاب با استفاده از دو کارابین را توسعه داد.
طراحی مدرن کارابین
طراحی کارابین در طول چند دهه بهبود یافت تا سبک تر و استفاده از آن آسان تر باشد. سرانجام در دهه 1930 کارابین های آلومینیومی اختراع شدند و در دهه 40 شروع به تولید انبوه کردند. این کارابین ها سبک‌تر و قالب‌گیری آنها آسان‌تر بود و اکثر کارابین‌های مدرن از این فلز استفاده میکنند.
این روزها تقریباً همه کارابین ها از آلیاژ آلومینیوم با سطح آنودایز ساخته می شوند. این یک روکش صاف است که اصطکاک و سایش را کاهش می‌دهد. همچنین با افزودن یک لایه محافظ، خوردگی و زنگ زدگی را کاهش می دهد. افزودن رنگ در طول فرآیند آنودیزاسیون آسان است، که به انتخاب کارابین مناسب در زمانی که به آن نیاز دارید کمک می کند.
قطعات کارابین
کفش کوهنوردی قارتال به عنوان یک تولید کننده ی ملی بسیار خرسند است که با هدف حمایت از کوهنوردان اقدام به تولید انواع کفش های کوهنوردی سبک و سنگین با قیمت مناسب و کیفیت مطلوب می نماید.
