کفش کوهنوردی و همه چیز در مورد آن

ورزش کوهنوردی و سنگ نوردی مستقیما با قسمت پایین تنه در ارتباط هستند. مشخصا این ورزش باعث به وجود آمدن آسیب های بسیار شدید می شوند. انتخاب کفش کوهنوردی درست اولین قدم برای جلوگیری از این قبیل آسیب ها می باشد.

مفاصل زانو و مچ بسیار تحت فشار بدلیل ضربات متوالی و مستمر ، تحت فشار خواهند بود. انتخاب کفش درست بر سلامت پا و سایر مفاصل درگیر پایین تنه تاثیر بسیار زیادی خواهد داشت. از این رو در این مقاله شما را با اساس کلی کفش های کوهنوردی آشنا می کنیم.

قبل از شروع مطالب اصلی مقاله یک نکته بسیار جالب وجود دارد که به آن می پردازیم. در گذشته به دوام کفش بسیار اهمیت می داند. اما حال پارامتر های دیگری همانند قابلیت های فنی و کیفیت نیز در نظر گرفته می شود. پس حتما به این نکته دقت کنید.

انواع کفش کوهنوردی

امروزه با توجه به افزایش زیرشاخه های ورزش کوهنوردی و پیشرفت مظاعف تکنولوژِی ، انواع مختلفی برای این نوع کفش ها وجود دارد :
1. کفش سنگ نوردی : با ظاهر و ترکیب متفاوتی تولید می شوند.
2. کفش کوهپیمایی: این سری از کفش ها دارای آج های کمتری هستند.
3. کوهنوردی نیمه سنگین
4. کوهنوردی سنگین:یک پوش – دو پوش – سه پوش
5. برنامه های ترکیبی: همانند سنگ ، یخ و همچون کفشهای پلاستیک
6. کفش یخ نوردی

جنس لایه های بیرونی کفش های پلاستیکی معمولا از جنس فایبر گلاس و کربن است.
امروزه به تولید کفش به میزانی تخصصی و تکنیکی توجه می شود که برای بانوان به صورت جداگانه با استاندارد های متفاوت ، کفش تولید می شود.

نکات اساسی

کف کفش صعود های هیمالیائی (Expedition) 2 پوش یا 3 پوش تعبیه می شوند که بیشتر برای فعالیت های زمستانی کاربرد دارد.

کفش کوهنوردی سنگین (High Mountain) متشکل از کفش های سنگین و بسیار قوی کوهنوردی می باشد که در تمام آنها قابلیت نصب گرامپون وجود دارد. لازم به ذکر است به دلیل وجود ویژگی های خاصی در لایه های استفاده شده در این نوع کفش ، قابلیت صعود های بلند زمستانی وجود دارد.

کفش کوهنوردی(Mountaineering) شامل کفش های نیمه سنگین کوهنوردی است. این کفش ها برای صعود های چند روزه در ۳ فصل قابل استفاده هستند. در ضمن برخی از آن ها دارای لایه گورتکس یا سیمپاتکس هستند که برای صعود زمستانی کاملا سبک بهترین گزینه هستند.

کفش کوهپیمائی ( Trekking) شامل کفش های سبک کوهپیمائی هستند و از آن ها باید در حد صعود های یک روزه انتظار داشت.از این سری کفش ها به دلیل داشتن دوخت در روی کفش نباید در مسیر های سنگ لاخی یا فرود از شن اسکی استفاده کرد.

کفش های راهپیمائی Walking شامل کفش هایی است که در مسیر های ساده قابل استفاده بوده و عموما در کفه آن از شکوک گیر استفاده شده است.

کفش سنگ نوردی (Climbing) این کفش ها که اصطلاحا کتانی سنگ نیز نامیده می شودند. کفش هایی است که فقط برای صعود های سالنی و یا دیواره های سالنی استفاده می شود.

مواد مورد استفاده در کفش کوهنوردی

مواد متنوعی در مراحل ساخت کفش استفاده می شود :
1. چرم طبیعی.
2. چرم مصنوعی.
3. پارچه های مخصوص.
4. ترکیبات پارچه ای جدید مثل گورتکس.

بعد از انقلابی که ویلیام الگور (W.L Gore) با ساخت لایه ای که سال ها بعد به احترام نامش به لایه گورتکس نامیده شد به وجود آورد ، پوشاک مختلف شروع به استفاده از آن کردند. سپس بعد از چندین بهینه سازی ، به صنعت کفش نیز رسید.لازم به ذکر است که بعد از آن ، چندین لایه دیگر مانند سیمپاتکس که قابلیت تنفسی و سنسولیت که قابلیت گرما زایی داشتند به وجود آمدند.

ماده استفاده شده در تخت کفش ، ماده ای ترکیبی از کربن و لاستیکمی باشد. معروفترین آن با نام تجاری “ویبرام” در بازار وجود دارد. این ماده بسیار سخت و پر اصطکاک میباشد.

همچنین اخیرا لایه ای شوک گیر نیز ساخته شده که فشار ضربه های وارده به کف پا را کاسته و پا دیرتر خسته می شود و در سرازیری زانوها کمتر آسیب می بیند .

خصوصیات لازم برای تخت کفش یاکفی کفش باید شامل موارد زیر باشد:

1. قابل انعطاف باشد.
2. ضربه گیر باشد
3. عآج های عمیق داشته باشد.
4. مقاومت مناسبی داشته باشد.
5. وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.
6. اصطکاک خوبی داشته باشد.

خصوصیات لازم برای رویه کفش که باید رعایت شود:

1. ضد آب باشد.
2. قابلیت تعریق داشته باشد.
3. تا حدودی برای راحتی پا نرم و قابل انعطاف باشد.
4. مقاوم به سرما گرما و عوامل محیطی باشد.
5. محکم باشد.
6. قابل ارتجاع باشد.
7. تا روی پا و قوزکها را بپوشاند.
8. بند کفش ها تا نزدیکی پنجه ها ادامه داشته باشد.

روش بستن بند کفش:

برای کفش هایی که تا قوزک پا ادامه دارند اینکه نکته حائز اهمیت است که در راهپیمایی ها و مسیر صاف باید بند های بالایی رو شک کنید. چون قوزک پا نیاز به میدان حرکتی بیشتری است. در موقع پایین آمدن از شیب بند کفش را محکم کنید، زیرا باعث جلوگیری از فشار بیش از حد در پنجه پا می‌شود. در اصطلاح از زدگی پا جلوگیری می‌شود.

مراقبت بهتر از کفش:

در صورتی که آسیب دیدگی در کفش مشاهده کردید ، سریعا به تعمیر آن بپردازید.
بعد از برنامه این کار ها ضروری است:
1. کفش ها را بشویید.
2. با پارچه روی آن را خشک کنید.
3. قالب بزنید(خصوصا در کفشهای چرمی).
4. واکس مخصوص برای جلوگیری از نفوذ اب از یاد نرود.
5. از حرارت مستقیم مانند آتش استفاده نکنید.
6. برای کفش پلاستیک از اسپری مخصوص محافظت کننده استفاده کنید.

اندازه کفش مناسب چگونه است ؟

خیلی گشاد نباشد: باعث ایجاد تاول پوستی می شود.
خیلی کیپ و تنگ نباشد: فشار زیادی به پا وارد می شود.
در صورت عدم رعایت موارد گفته شده ، ناخن ها و پوست پا آسیب خواهند دید.

اندازه کفش کوهنوردی باید به گونه ای باشد که شما به راحتی بتوانید ساعت بدون هیچ احساس درد و آسیب آن را بپوشید.جلوی کفش باید به اندازه کافی پهن باشد تا انگشتان پا داخل آن حرکت کند.

به این نکته نیز دقت کنید که همیشه یک سایز بزرگ از سایز معمول خرید کنید تا جای جوراب کوهنوردی را پر کند و به هیچ وجه کفش جدید را برای اولین بار به کوهنوردی های سنگین استفاده نکنید.

کفش های پلاستیکی مزایا و معایبی دارند.

مزایای کفش پلاستیک:
1. عایق گرمایی بسیار خوبی هستند.
2. محل مناسبی برای بستن گرامپون دارد.
3. سبک و راحت هستند.
4. ضد آب ، باد و سرما هستند.
5. لایه داخلی نرمی دارند.

معایب کفش پلاستیک:
1. احتمال شکستن و ترک برداشتن کفش بر اثر سرما و ضربه در برنامه های ترکیبی یخ و سنگ دارد.
2. انعطاف پذیری جالبی ندارند.
3. برای استفاده در زمین های کم شیب و نرم مناسب نیستند.

مزایای کفشهای چرم:

1. انعطاف پذیری بسیار بالا در کوهنوردی و سنگ نوردی دارند.
2. تهویه هوای داخل کفش را خوبی انجام می دهد.

حال باتوجه به تمام گفته ها فروشگاه کفش کوهنوردی قارتال در خدمت شماست تا استاندارد ترین کفش ها و متمایز ترین ها را در اختیار شما قرار دهد.